We zijn weer thuis gekomen in Spyk City, gisteravond om kwart voor middernacht. Natuurlijk hebben we er gisteren weer een leuke dag van gemaakt, hoewel we vrij veel hebben gereden.

We zijn de dag begonnen met nog 1 keer een Full English breakfast, als voorlopig afscheid van het mooie Engeland. Dus kompleet met worstjes, bonen, bacon, kortom de hele reut.  Het uitchecken gaf uiteraard geen problemen, we mochten zelfs de bagage even bij de desk laten staan om de auto uit de parkeergarage te halen. Past helemaal bij dit sympathieke hotel. Tja, dan de auto. Die hadden we in een openbare garage gezet vanwege het ruimtegebrek bij het hotel. Op zich prima. Laat nu de betaal automaat hier de eerste zijn die we zijn tegengekomen tijdens deze vakantie waar je niet met een kaart kon betalen. En, laten we nou net aan het einde van de vakantie vrijwel door ons cashgeld heen zijn. Daarom gingen we op zoek naar een pin automaat. Gisteren hebben we er genoeg gezien, dus dat moest toekomen. Hoewel, de eerste die we tegenkwamen was “out of order”. Pas bij de volgende bank hadden we geluk. Terug naar de parkeergarage ging gemakkelijk, want nu gingen we de helling af.

We betaalden, stapten vervolgens in een grote plas water die een dakloze heeft veroorzaakt door zich te wassen met behulp van een brandslang, pikten de auto op en reden eindelijk naar het hotel. Omdat de boulevard gescheiden rijstroken heeft, moesten we natuurlijk helemaal omrijden, maar we zijn geen van beiden een kniesoor dus daar zeuren we niet over.

Dan de reis naar Dover. Greta, onze navigatiedame, stuurde ons maar steeds naar de snelweg, terwijl wij graag langs de kust wilden rijden. Daarom reden we bij de eerste de beste rotonde verkeerd, en kwamen we terecht op een parallelweg, die langs het strand leidde. Gelukkig ging het verder allemaal wel vlotjes, door de perfecte samenwerking tussen Greta en Ymkje. Het eerste deel van de reus was een prachtig deel, met uitzicht op zee, langs de klippen en leuke badplaatsjes. Zo bleek Hastings ook een typische badplaats à la Brighton, alleen kleiner. We hebben er zelfs een afgebrandde pier gezien. 

En Rye, een leuk plaatsje met heel huizen waarvan de opbouw helemaal van hout is. Het schijnt vroeger een smokkelaarsdorp te zijn geweest.

Het volgend deel was minder spannend omdat we geen spatje zee meer zagen. Deels door de dijken, deels omdat we wat verder uit de kust hebben gereden. De landerijen waren dan weer wel heel mooi. Pas bij Dover zagen we weer zee. Omdat we zeker op tijd bij de boot wilden zijn hebben we onderweg geen uitstapjes gemaakt. We waren dus aan het begin van de middag al in Dover aangekomen. Tijd genoeg dus voor een uitstapjes naar Dover Castle.

En die plek is best heel bijzonder. Er is een heel oud kasteel, gebouwd door Edward II rond 1180. Dus heel oud. Maar er is ook een heel gangenstelsel in de rotsen uitgehakt, dat onder andere is gebruikt door Admiraal Ramsay en zijn staf tijdens de terugtrekking van de geallieerde troepen bij Duinkerken in 1940. Ze hebben een hele show gemaakt waar met beeld en geluid duidelijk is gemaakt hoe Engeland in de oorlog is verzeild geraakt, en hoe de Operation Dynamo (de terugtrekking) is uitgevoerd. Bovendien zijn de commando kamers waar zowel schepen als vliegtuigen in de gaten werden gehouden, nog intact. We moesten wel heel veel klimmen daar, zowel buiten als binnen. Zo is het stevige ontbijt er weer af getraind…..

Met de shuttle die ons heeft opgehaald van de parkeerplaats zijn we ook weer terug gebracht. Nog een laatste foto gemaakt van het kasteel, en hop, naar de boot.

Bij de Ferry was het nog vrij rustig. We waren ook erg vroeg nu, want we hadden geboekt voor de boot van 17:55 uur, en het was net 4 uur geweest. Bij het inchecken waren we al direct herkend, waarschijnlijk door het kenteken van de auto, dus we stonden  vrijwel als eerste auto helemaal vooraan in het rijtje, en ook nog eens voor een boot eerder. Wat overigens vreemd is, want als ik die boot had geboekt dan waren we een hoger bedrag kwijt geweest. Hoezo, rommeltje met de tarieven van P&O? Uiteindelijk maakte het qua tijd geen fluit uit, want de boot had vertraging. Het was toch al 10 voor 6 geweest voor hij vertrok. 

Een prettige verrassing was dat we helemaal vooraan stonden op de boot, dus ook als eerste bij het restaurant kwamen. Niet dat we dat zo snel konden vinden, maar toch. We bleken een dek hoger te moeten zijn, maar ook daar was het rustig. We maakten het vanmorgen gepinde geld op aan Fish and Chips (jawel, het is er toch van gekomen). Er was zelf nog over voor een ijsje en een drankje. Verder was de overtocht een fluitje van een cent want om 10 over 8 Europese tijd moesten we al terug naar de auto omdat we bij Calais waren.

Het rechts rijden gaf geen problemen; dat is toch simpeler dan links rijden, blijkt. Wat wel problemen gaf was de enorme file tussen Brugge en Gent op de E40. Dat was ook niet goed voor mijn humeur, wat zelfs tot ver onder het vriespunt daalde. De 2e file bij Antwerpen was weer goed voor mijn humeur, want daar reden we helemaal langs af.

Terugkijkend op deze Engeland reis vind ik dat we een leuke tijd hebben gehad. Het lijkt veel langer dan het was, en dat is een goed teken. We hebben al besloten dat we binnenkort een weekeindtrip naar Londen gaan maken, maar dan zonder auto. En ook dat we zeker nog eens naar Engeland (of Schotland) terug gaan, want het is zeker een mooi land waar veelte zien is. Maar dan gaan we wel op de bonnefooi van de ene Bed & Breakfast naar de volgende.

We zijn op deze prachtige dag de hele dag onderweg geweest. Niet met de auto maar met de benenwagen. De auto staat nog steeds in de St. Regent garage, want zo groot is Brighton ook weer niet.

Uiteraard hebben we eerst een heerlijk ontbijtje in het hotel genoten, Om ongeveer half 10 waren we onderweg. Het leuke is dat je natuurlijk direct als je buiten bent met toeristje spelen kan beginnen. We wandelden over de boulevard, of eigenlijk beneden bij het kiezelstrand waar men een wandelpad heeft aangelegd. Omdat het zo vroeg was moest alles nog op gang komen. De kinderspeelplaatsen waren nog leeg, de vele barretjes moesten nog worden bevoorraad. De vrachtwagens met voedsel en bier reden af en aan. Het strand was nog bijna leeg. We maakten natuurlijk foto’s van alles wat los of vast zat. Ook van de afgebrandde West Pier. Zonde dat zoiets er niet meer is. Volgens mij gaan ze er een uitkijktoren bouwen van 173 meter hoogte. Ook zonde.

Deze keer hadden we ons voorbereid, dus we liepen in 1 keer naar het Royal Pavilion, het voormalige “buitenhuis” van koning George IV. We hadden al iets gezien over de extravagantie van het kleine paleis, maar aan de buitenkant zagen we al dat het nog veel erger was dan we dachten. de buitenkant is helemaal opgetrokken naar het voorbeeld van de paleizen uit India. Compleet met palmbomen in de tuin, minaretten, versieringen, enzovoort. Natuurlijk wilden we dan ook zien hoe het binnen was. Met een audiogids aan het oor liepen we door de zalen. De inrichting, behang, plafonds en versieringen waren op China geïnspireerd evenals de meubelen. Het was duidelijk dat George indruk wilde maken op zijn gasten met dit pompeuze geheel. Maar echt prachtig. In de eetzaal hing een kroonluchter die wel 10 meter hoog was, en door een enorme draak werd gedragen. De keuken was gigantisch. Alle kamers en zaken waren vol prachtige meubelen, allemaal chinoiserie. Het schijnt dat George IV alleen een (officiële) dochter had, dus zijn broer werd zijn opvolger. Na 7 jaar was ook deze koning overleden zonder zonen, dus werd de nicht van George koningin, Victoria. Die vond het paleis helemaal niks, en verkocht het aan de bevolking van Bath. De meubelen nam ze wel mee, maar die zijn nu in permanente bruikleen van Elizabeth II weer terug.
De restauratie heeft geloof in ongeveer 35 jaar geduurd, en is nog steeds niet helemaal gereed. Oh ja, en de Savory Tea was heerlijk tussen de middag.

Weer buiten gekomen hebben we een wandelingetje gemaakt, eventjes op een bankje gezeten om te genieten van het zonnetje en een niet onverdienstelijke gitarist/zanger. Daarna verkenden we de Lanes, een wirwar van steegjes en straatjes met restaurantjes en juwelierswinkeltjes.   Op een terrasje dronken we een biertje (en nog eentje). Inmiddels kwamen 4 meisjes, waarvan 1 met een gitaar uit de giegel leeftijd, een plekje zoeken om te zitten en te zingen. En nog wel leuk ook. Als je dan toch aan straatartiesten moet geven dan maar aan die meisjes, in plaats  van aan een klaploper die Frank Sinatra na probeert te doen. Ook hij  had trouwens minimaal 2 fans, namelijk 2 oudere dames die iets teveel al hadden gedronken.

We vonden er zelfs een winkeltje waar we een adaptor voor de electrische apparaten konden kopen. Zowel de IPad als de camera’s en de telefoon van Ymkje hebben stroom nodig en vandaag reden we niet. Vandaar. En weggegooid geld is het niet, omdat we zeker nog binnenkort een weekende naar Londen willen gaan. Zonder auto.

Na een verkwikkend tukje liepen we weer terug naar de Lanes, voor het eten. We vonden een Tapas restaurantje, wat werd gerund door volbloed Spanjaarden. Heerlijke Tapas gegeten. Het zaakje zat ook continue vol, wat een goed teken is.

Na het eten (en de fles rode wijn) liepen we naar de Brighton Pier. Dit is een oude goed gerestaureerde pier, die nu vol staat met kermisattracties. Dat wilden we toch ook even meemaken. Wat een bedrijvigheid en wat een mensen. Maar ook, wat een mooie zonsondergang!

Het begon donker te worden, maar net als gisteren bleef de temperatuur aangenaam. We hebben tijdens de wandeling terug even stil gestaan bij een partij Beachvolley. En we hebben vanuit de muziektent een foto gemaakt van het hotel. Daarna moesten we heel snel terug naar de hotelkamer, want Liesje moest plassen…… Dat moet al dat bier toch zijn geweest.

Kortom: Brighton is een heel leuke plaats en helemaal niet de oude mutsen badplaats die we dachten dat het zou zijn. En dan het prachtige weer, waar hebben we het aan verdient?