The Champion, Notting Hill, London England
Een korte vakantie, of eigenlijk een stedentripje, naar Londen. Bijna ieder jaar doen we zoiets wel in de periode rond 31 januari, de verlovingsdag van Ymkje en mij. Londen stond al een tijdje op de planning en dit keer is er nog een extra reden. Melissa wil graag een tatoo laten zetten door een door haar bewonderde artiest in Londen. Die afspraak was al heel lang geleden gemaakt, dus een en ander kwam zo wel goed uit. We zijn dus deze dagen met zijn drieën.
We zijn gevlogen vanuit Eindhoven naar Londen Stansted. Op zich heel relaxed, omdat Eindhoven Airport een klein vliegveld is. Je hoeft dan niet uren van te voren aanwezig te zijn. Het was er wel druk. We hadden ons niet gerealiseerd dat de voorjaarsvakantie dit weekeinde was begonnen. Achteraf dus maar goed dat we een beetje vroeg waren.
De vlucht naar Stansted duurde zegge en schrijve 40 minuten. De reis per bus en metro naar het hotel in Notting Hill vervolgens duurde maar liefst 2 uur! We hadden geen idee dat dat vliegveld nog ergens op het platteland ver buiten de ligt. En dan een flink eind de stad in. Bij Victoria Street namen we het laatste stukje met de subway. Perfect geregeld die metro verbindingen hier in Londen. Daar kan ons geliefde Rotterdam nog een puntje aan zuigen. Om over de metro in het 029 gebied maar helemaal te zwijgen….
Het hotel ligt aan de rand van de wijk Notting Hill. Het straatje waar het zich bevind zag er heel leuk, victoriaans uit. Vol verwachting deden we de deur open, waarna we de eerste deceptie meemaakten. Nog maar heel zelden hebben bij zo’n kleine receptie afgerekend. Melissa heeft een eenpersoonskamer voor zichzelf, en wij hebben een kamer in het souterrain. Leek de receptie al heel klein, het was een balzaal in vergelijking met onze kamer. Op de trap naar beneden na, waar een heel oud versleten karpet op lag, was alles gelukkig wel schoon. Daarmee is dan ook meteen al het positieve genoemd. Het fantastische uitzicht bijvoorbeeld is een buitentrap naar de begane grond. Ach, je moet alles een keertje hebben meegemaakt.
De kamer van Melissa is helemaal fantastisch. Daar past een bed in, en absoluut niet meer! Eigenlijk is het om te lachen. Volgens mij hebben ze de bezemkast omgebouwd tot een heuse hotelkamer. Zo klein heb ik het in ieder geval nog nooit gezien.
Zojuist hebben we heerlijke roast gegeten in een pub om de hoek, genaamd The Champion. Leuke sfeer, lekker eten en gezellig gekletst. En dan hebben we het natuurlijk nog niet gehad over de engelse ales. Dat maakt het dan allemaal weer helemaal goed.
Was getekend, Bas Boender
Hoi Bas en Ymkje, allereerst wens ik jullie gezellige en fijne dagen toe. Daarnaast vind ik het altijd leuk om de, ik noem het maar, collums van Bas te lezen. Je kan zo bij de krant of een of ander reismagazine. Ikben ook reuze benieuwd naar de foto’s van de bezemkast. Groetjes, Sonja