De laatste dag alweer, van een heerlijke week op het prachtige Chios. We hebben er maar een rustdag van gemaakt, om morgen uitgerust het vliegtuig in te kunnen stappen.
We hebben deze keer eens niet in het hotel ontbeten, maar in het centrum van Chios stad. Op het terrasje van onze keuze hadden we al eerder iets gedronken, hetgeen toen nogal wat moeite kostte door ons gebrek aan kennis van de griekse taal. Om daar dan en ontbijt te bestellen is toch wel een soort avontuur. Met de drie woorden engels die de ober sprak, en het bord waar alles ook in het engels op stond kwamen we nog aardig ver. Het ontbijt bestond dus uit (niet lachen) verse donuts, cheesepie, yoghurt met honing en een clubsandwich. Dat laatste leek meeer op een tosti die was aangekleed met mini frites zoals die van de firma Smiths. De donuts waren inderdaad vers, de yoghurt was heerlijk, zeker met de honing. De freddo die het geheel begeleidde was prima ( een beetje gezoet). De ober is wel 3 keer terug gekomen om te checken wat we nu precies hadden besteld. Uiteindelijk kwam alles goed. Die donuts hadden overigens behoorlijk aftrek, want iedereen at 3 of 4 van die dingen. Of iets wat op poffertjes leek, maar toch ook weer niet. De afrekening ging op dezelfde manier als de bestelling. Bij de tafel werd het een en ander opgeteld en men kwam op en bedrag van €14,-. De donuts waren gratis. Volgens mij zei de beste man maar wat, maar wij vonden het best.
Wat we nog wel even hebben meegepikt is dat het cruise schip wat al de hele week buiten de haven lag, nu ineens aangemeerd lag. Wij snappen er niets van, zo’n schip moet toch een vermogen kosten per dag? In de loop van de middag hoorden we de scheepshoorn, dus waarschijnlijk is hij dan toch echt onderweg, nu. Het grote jacht van gisteren is onderwerp van research geweest. de Lady Dee is splinternieuw, gebouwd in Enkhuizen en 47 meter lang. De opdrachtgever is een Griek, maar het schip vaart inderdaad onder Nederlandse vlag. Aan boord is ruimte voor 10 gasten, en 13 crewmembers. Dit even terzijde als nutteloze informatie.
De rest van de dag hebben we gerelaxed, deels op de kamer, deels bij het zwembad. Pas tegen een uur of 8 liepen we naar het dichtstbijzijnde restaurant, Tassos. Daar hebben nog een keer genoten van die heerlijke gegrilde locale Mastelo kaas, de de locale witte wijn waarvan ik de naam inmiddels niet meer weet.
Aan het zwembad van het hotel, met een lekkere ouzo voor mijn neus, genietend van een prachtige Griekse zomeravond, schrijf ik de laatste blog vanuit Griekenland. Stiekum heb ik al gecheckt wat het weer in Nederland is de komende week. Ik zie daar veel regen en wolkjes, en weinig zon. Gelukkig hebben we hier de hele week prachtig weer gehad. Zo hebben wij in ieder geval toch zomer gehad.