We zijn weer thuis gekomen in Spyk City, gisteravond om kwart voor middernacht. Natuurlijk hebben we er gisteren weer een leuke dag van gemaakt, hoewel we vrij veel hebben gereden.
We zijn de dag begonnen met nog 1 keer een Full English breakfast, als voorlopig afscheid van het mooie Engeland. Dus kompleet met worstjes, bonen, bacon, kortom de hele reut. Het uitchecken gaf uiteraard geen problemen, we mochten zelfs de bagage even bij de desk laten staan om de auto uit de parkeergarage te halen. Past helemaal bij dit sympathieke hotel. Tja, dan de auto. Die hadden we in een openbare garage gezet vanwege het ruimtegebrek bij het hotel. Op zich prima. Laat nu de betaal automaat hier de eerste zijn die we zijn tegengekomen tijdens deze vakantie waar je niet met een kaart kon betalen. En, laten we nou net aan het einde van de vakantie vrijwel door ons cashgeld heen zijn. Daarom gingen we op zoek naar een pin automaat. Gisteren hebben we er genoeg gezien, dus dat moest toekomen. Hoewel, de eerste die we tegenkwamen was “out of order”. Pas bij de volgende bank hadden we geluk. Terug naar de parkeergarage ging gemakkelijk, want nu gingen we de helling af.
We betaalden, stapten vervolgens in een grote plas water die een dakloze heeft veroorzaakt door zich te wassen met behulp van een brandslang, pikten de auto op en reden eindelijk naar het hotel. Omdat de boulevard gescheiden rijstroken heeft, moesten we natuurlijk helemaal omrijden, maar we zijn geen van beiden een kniesoor dus daar zeuren we niet over.
Dan de reis naar Dover. Greta, onze navigatiedame, stuurde ons maar steeds naar de snelweg, terwijl wij graag langs de kust wilden rijden. Daarom reden we bij de eerste de beste rotonde verkeerd, en kwamen we terecht op een parallelweg, die langs het strand leidde. Gelukkig ging het verder allemaal wel vlotjes, door de perfecte samenwerking tussen Greta en Ymkje. Het eerste deel van de reus was een prachtig deel, met uitzicht op zee, langs de klippen en leuke badplaatsjes. Zo bleek Hastings ook een typische badplaats à la Brighton, alleen kleiner. We hebben er zelfs een afgebrandde pier gezien.
En Rye, een leuk plaatsje met heel huizen waarvan de opbouw helemaal van hout is. Het schijnt vroeger een smokkelaarsdorp te zijn geweest.
Het volgend deel was minder spannend omdat we geen spatje zee meer zagen. Deels door de dijken, deels omdat we wat verder uit de kust hebben gereden. De landerijen waren dan weer wel heel mooi. Pas bij Dover zagen we weer zee. Omdat we zeker op tijd bij de boot wilden zijn hebben we onderweg geen uitstapjes gemaakt. We waren dus aan het begin van de middag al in Dover aangekomen. Tijd genoeg dus voor een uitstapjes naar Dover Castle.
En die plek is best heel bijzonder. Er is een heel oud kasteel, gebouwd door Edward II rond 1180. Dus heel oud. Maar er is ook een heel gangenstelsel in de rotsen uitgehakt, dat onder andere is gebruikt door Admiraal Ramsay en zijn staf tijdens de terugtrekking van de geallieerde troepen bij Duinkerken in 1940. Ze hebben een hele show gemaakt waar met beeld en geluid duidelijk is gemaakt hoe Engeland in de oorlog is verzeild geraakt, en hoe de Operation Dynamo (de terugtrekking) is uitgevoerd. Bovendien zijn de commando kamers waar zowel schepen als vliegtuigen in de gaten werden gehouden, nog intact. We moesten wel heel veel klimmen daar, zowel buiten als binnen. Zo is het stevige ontbijt er weer af getraind…..
Met de shuttle die ons heeft opgehaald van de parkeerplaats zijn we ook weer terug gebracht. Nog een laatste foto gemaakt van het kasteel, en hop, naar de boot.
Bij de Ferry was het nog vrij rustig. We waren ook erg vroeg nu, want we hadden geboekt voor de boot van 17:55 uur, en het was net 4 uur geweest. Bij het inchecken waren we al direct herkend, waarschijnlijk door het kenteken van de auto, dus we stonden vrijwel als eerste auto helemaal vooraan in het rijtje, en ook nog eens voor een boot eerder. Wat overigens vreemd is, want als ik die boot had geboekt dan waren we een hoger bedrag kwijt geweest. Hoezo, rommeltje met de tarieven van P&O? Uiteindelijk maakte het qua tijd geen fluit uit, want de boot had vertraging. Het was toch al 10 voor 6 geweest voor hij vertrok.
Een prettige verrassing was dat we helemaal vooraan stonden op de boot, dus ook als eerste bij het restaurant kwamen. Niet dat we dat zo snel konden vinden, maar toch. We bleken een dek hoger te moeten zijn, maar ook daar was het rustig. We maakten het vanmorgen gepinde geld op aan Fish and Chips (jawel, het is er toch van gekomen). Er was zelf nog over voor een ijsje en een drankje. Verder was de overtocht een fluitje van een cent want om 10 over 8 Europese tijd moesten we al terug naar de auto omdat we bij Calais waren.
Het rechts rijden gaf geen problemen; dat is toch simpeler dan links rijden, blijkt. Wat wel problemen gaf was de enorme file tussen Brugge en Gent op de E40. Dat was ook niet goed voor mijn humeur, wat zelfs tot ver onder het vriespunt daalde. De 2e file bij Antwerpen was weer goed voor mijn humeur, want daar reden we helemaal langs af.
Terugkijkend op deze Engeland reis vind ik dat we een leuke tijd hebben gehad. Het lijkt veel langer dan het was, en dat is een goed teken. We hebben al besloten dat we binnenkort een weekeindtrip naar Londen gaan maken, maar dan zonder auto. En ook dat we zeker nog eens naar Engeland (of Schotland) terug gaan, want het is zeker een mooi land waar veelte zien is. Maar dan gaan we wel op de bonnefooi van de ene Bed & Breakfast naar de volgende.
een aantal andere motorfietsen. Het lijkt dus op een éénzijdig ongeluk, waarschijnlijk zonder heel dramatische afloop, want ik heb in het nieuws niets over dit ongeval kunnen vinden. Je vraagt je wel af hoe je op zo’n rare plaats tegen een vangrail kan botsen. Overigens was dit een buikschuiver.